کویر لوت سرزمین بی آب و علف بدون وجود حیات وحش، سرزمینی که حتی مقصدی نامناسب برای سفر کردن است.
شاید این نگاه بسیاری از ما به بیابان لوت باشد اما اگر بدانیم لوت اولین اثر طبیعی ملی ثبت شده ایران در سازمان جهانی یونسکو است حتما نظرمان در مورد آن تغییر خواهد کرد.
سرزمینی که بسیار مورد توجه گردشگران خارجی است.
کویر لوت سرزمین بسیارخشکی است که چندین سال گرم ترین نقطه سطح کره زمین در آن قرار داشت، بلندترین هرم ماسه بادی جهان در لوت جای دارد.
ناحیه کلوت ها جاذبه ای بی نظیر در دل لوت است که پذیرای گردشگران مشتاق است.
زنده یاد علی اکبر دهخدا، معنای لغوی لوت را برهنه، عریان و فاقد هر چیز بیان نموده‌اند.
تا مدت ها تصور می‌شد حیات در لوت وجود ندارد اما با تحقیقات حیاتی غنی در لوت مشاهده شد.
یکی از رویشگاه ها و زیستگاه های لوت، ریگ یلان واقع در شرق است که در آن جنگل های متنوع و پراکنده تاغ و اسکنبیل است و موجب بوجود آمدن زیستگاه‌های متنوع جانوری شده
است.
روباه شنی گونه‌ای زیبا و ارزشمند و بومزاد بیابان لوت است.
بیابان لوت یا کویر لوت؟
از نظر اقلیم شناسی واژه کویر به مناطقی اطلاق می‌شود که :
1- دارای رویشگاه های گیاهی و زیستگاه های جانوری محدود و بی بضاعت باشند.
2- میزان بارندگی در آن مناطق کم باشد.
3- مناطق فرو افتاده و پست ترین مکان‌های حوزه داخلی بیابان ها که عموما خاک آنها دارای املاح بسیار شور است.
4- امکان رویش گیاه در آنها وجود ندارد.
اما بیابان جایی است که میزان بارندگی سالانه آن کمتر از شدت تبخیر است.
از نظر جغرافی‌دانان نیز در مناطقی که حدود ۱۰۰ میلی متر بارندگی در سال رخ بدهد آن را بیابان می گویند.
در سرزمین فراخشک و گرم لوت ، میانگین بارندگی سالیانه حدود ۲۵ تا ۳۰ میلی‌متر است .
حتی در برخی از سال‌ها ممکن است قطره‌ای باران کام تشنه سرزمین عطشناک لوت را نمناک نکند.
بنابراین لوت یک بیابان است نه یک کویر یا یک دشت ، اما کویرها و دشت ها ،فرم لند ها و اجزا ارزشمند لوت به حساب می‌آیند.
ریخت پیکره اصلی بیابان لوت هشتاد هزار کیلومتر مربع وسعت دارد و از غرب به استان کرمان ، از شرق و جنوب شرق به استان سیستان و بلوچستان و از شمال شرق تا شمال غرب به
استان خراسان جنوبی ختم می شود.
این بیابان از منظر زمین شناسی نیز بین گسل نای بند واقع در غرب و گسل نهبندان واقع در شرق محدود می‌شود.
عرض لوت از شرق به غرب حدود 200 کیلومتر و طول آن از جنوب و جنوب شرق به شمال و شمال غرب حدود 400 کیلومتر است.
اطراف بیابان لوت از شرق تا جنوب غرب محدود به ارتفاعات آبخیزی می‌گردد که بلندترین آن کوه پلوار با ارتفاع 4233 متر در غرب قرار دارد.
در واقع مانند دیواری مرتفع ، بین دشت‌های شهرستان کرمان و بیابان لوت استقرار یافته است.
متاسفانه در سال‌های اخیر حضور زیاد و بدون مدیریت گردشگران از جمله ورود خودرو‌های دو دیفرانسیل به عرصه لوت آسیب‌های فراوانی به این اثر ارزشمند وارد کرده است که
نیازمند تعیین مسیرهای مشخص و مدیریت درست است.